Kulturnu je geografiju zbog njezine raznovrsnosti teško definirati. Primjerice, autori nedavno objavljenog Priručnika kulturne geografije, umjesto da definiraju područje, radije su kulturnu geografiju opisali kao “nepokoran predmet“ koji je najbolje poimati kao “stil mišljenja“, koji nema jasno raspoznatljivih granica i koji karakteriziraju bitna i neodložna pitanja što ih nastoji postavljati. Konven-cionalnije rečeno, oni sugeriraju da kulturna geografija obrađuje pitanja distribucije (gdje su stvari i zašto), načina života, sustava značenja, pitanja prakse, i pojmova moći. U ovome zborniku biramo sličan pristup: dopuštamo pojedinačnim ogledima i njihovim autorima da definiraju područje, jer formalnije definicije neposredno uzrokuju probleme zatvaranja i isključivanja.

Oglede od kojih se sastoji ovaj kreativni i nerazlučljivo sastavljen zbornik kulturnih geografija radije bismo smatrali neomeđenima i postdis-ciplinarnima. To se vidi i po njihovim autorima: iako disciplinarni identiteti potpisnika priloga uključuju socijalnu antropologiju, sociologiju, kulturne studije i humanu geografiju, svi oni proizvode kulturne geografije i pritom, pored teorijskih konvergencija, pokazuju osvježavajuće razlike u kutu promatranja.